10h JUICHEND OVER DE PARADE 26-03-2017

INLEIDING

Tientallen 'Sfeermakers' langs de route,
ik zweefde op de klanken van de muziek
over het parcours.

Hoe schrijf ik het verslag van mijn ervaringen tijdens de halve marathon, de Venloop 2017? Moet alles wat hiervoor geschreven is, herhaald worden? Moet de fantastische organisatie en het massaal aanwezige publiek nog meer bejubeld worden? 
Ik heb gekozen voor een inductieve aanpak, alleen mijn herinneringen aan gedachten tijdens de Venloop leg ik hier vast. Dat zijn de ‘Lessons Learned’, die ik me tijdens een volgende race van pas kunnen komen. Het zijn de herinneringen aan het consequent toepassen van mijn ChiRunning looptechniek.

MIJN EVENEMENT

De eerste vijf kilometer starten met een ‘negative split’, dat was niet moeilijk, ik startte in het zwarte (achterste) vak en dat had alleen maar voordelen. De vrije ruimte daar achter, niet ingenomen door nerveus wachtende lopers, kon ik gebruiken om m’n spieren warm te houden. Toen ook deze lopers, een kwartier na het startschot, in beweging kwamen, kon een ‘negative split’ eenvoudig worden begonnen. Die ‘vertraagde’ start liep ik tot het achtste sfeerpunt aan het einde van de Hagerhofweg (5km).

Honderden lopers toegejuicht
door evenveel toeschouwers 

De wedstrijd, een race over 21.1 km, was voor mij, naast een tocht vol verrassingen door Groot Venlo, vooral een test of ik lekker en met plezier en een heleboel Chi, deze tocht kon volhouden zonder motorieke problemen. Dat betekende focus scherp houden op mijn houding als het element aarde, en de been- en armbewegingen als twee complementaire bewegingen van het element water. Het toepassen van deze bewegingen, om de passieve rotatie van dan-tien en bekken te laten gebeuren, gaat me goed af en ook de actieve rotatie, om de stukjes ‘vals plat’ (helling op) moeiteloos te nemen, lukten. 

RUNFICIENCY

Het slechtste dat me overkwam was de ontdekking hoe mijn motoriek tijdens lange trainingen na 15 km ‘overbelast’ kon raken; mijn lijf ging slingeren, de hartslag ging omhoog en mijn snelheid verminderde. De snelheid verminderde omdat mijn lijf niet meer in de looprichting wilde hellen, mijn grove motoriek raakte overbelast. 

De Watermunt aan de Oostelijke oever
ten zuiden van de Zuiderbrug

Op de dijk langs de Maas (Watermunt) checkte ik mijn lijf (body sensing) van kruin tot teen en zo kwam het hellen van mijn houding ook aan de beurt, tegelijkertijd speelde de slagzin ‘keep your knees low and heels high’ door mijn hoofd. Het was een stukje met tegenwind, een kale dijk zonder sfeermakers. Daar gaf die ‘oefening’ me een lichte ‘boost’ van mijn snelheid, of misschien beter: het gaf me een lekker gevoel van lopen. Dit werd mijn eerste grote ontdekking, dit moet ik voortaan altijd doen, mijn motoriek wordt daarmee gespaard. Tijdens mijn laatste 100m van deze tocht heb ik mijn snelheid tot over de finishlijn verhoogd en ook toen en daarna gedroeg mijn grove motoriek zich normaal.

’s Avonds laat heb ik alle gemeten waarden van mijn hartloopklokje en voet-pod op de computer gezet en geanalyseerd. Dat werd mijn tweede grote ontdekking. Op de dijk langs de Maas hadden m’n metertjes een paar belangrijke verbeteringen vastgelegd. Mijn ‘Runficiency’ werd van 73% tot meer dan 80% verbeterd. Dat dit kwam door de twee veranderingen in looptechniek zoals in de vorige alinea is beschreven, is te verklaren met een andere gemeten waarde die sterk verbeterde, het grondcontact bij elke stap. Deze verminderde van vorige metingen van boven de 300 milliseconden tot 230 milliseconden. 

Zou dit een bekend feit zijn, zou er wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd zijn, wat is er met biomechanica aangetoond? Veel vragen die me naar het internet deed grijpen. Het resultaat bracht me tot de conclusie dat verder zoeken me geen duidelijk antwoord zou geven en zeker geen trainingsmethode zou brengen waarmee ik verder kon. Ik ben blij met mijn eigen ontdekking, een ander heeft hier misschien niets aan, hoewel www.milestonepod.com wel wat instructies geeft die jou richting kunnen geven. 

De Milestone Pod

Om mijn grondcontact iets lager en runficiency ietsje hoger te krijgen, moet ik letten op:

1. Voetlanding onder aan m'n hellende kolom (180 stappen/min).
2. Enkels hoger tillen, synchroon met m'n ademhaling.
3. Balans zoeken van helling naar voren en benen die met hogere snelheid verder naar achteren zwaaien. 

Garmin werkt met een Training Effectiviteit op een schaal van 1 tot 5. Mijn trainingen variëren van 2.5 tot 3.5 waarbij de laatste, verbeteringen in de conditie beloven en een 5 een te intensieve training voorspelt. De Venloop 2017 liep ik met een TE van 4.4 en dat betekent een sterk verbeterende conditie; meer had ik niet moeten willen, dan was mijn glimlach op de eindstreep een grijnzende grimas geworden! Waarmee wel enige tijd te winnen is, is het verbeteren van mijn looptechniek en daar ga ik aan werken. 

--------- Volgend jaar weer? ---------
De 'posts' komen dan in een nieuwe blog met de URL: www.emilekal.blogspot.nl

Juichend over de Parade

EPILOOG

Vermoeidheid heeft me geen moment doen wankelen (grote motoriek), sterker nog: vermoeidheid heeft me niet uitgenodigd te gaan wandelen om energie te sparen voor een eindsprint op de Parade. Mijn planning voor deze Venloop werd goed uitvoerbaar en dat kwam niet alleen door trainen op looptechniek; mijn Grote Leidsman heeft deze ‘jonge hond’ voor zijn tachtigste lachend over de eindstreep gestuwd.