08. TRAIL RUNNING EN MIEL'S GENEN

TRAIL RUNNING EN MIEL'S GENEN (¹)

Tijdens mijn trainingen bij de Loopschool 2Run4Fun, kies ik altijd de twee ochtenden waarop lopen door de bossen van het natuurgebied 'Het Zwart Water'. In die omgeving zijn allerlei hindernissen te vinden die de training interessant maken: hellingen met een hellingsgraad van 10% en meer, zandpaden, bospaadjes met wortels boven de grond, harde dennenappels en scherpe stenen. Het is een mooi terrein waar je kunt dromen van 'trail running'. 

Definitie

Trail running is een sport die bestaat uit lopen over onverharde paden met heuvels, kloven en beekjes als natuurlijke hindernissen in de route. Soms zijn deze barrières zo smal of moeilijk, dat wandelen een goed alternatief wordt. 

Een renner klimt bergop

Hoewel de afstanden van de beschikbare trails in Nederland vaak korter zijn dan een marathon, zijn er vele trails die 50 km, en zelfs de 100 km overschrijden. 

Een trail runner zoekt graag buitengewone elementen als regen, storm, wind, koude en hitte. Dit betekent dat een trail meer is dan een weg-wedstrijd waar het gaat om snelle tijden, die zijn hierbij immers onvergelijkbaar.

Inleiding

Het was 10 juni 2015 dat ik me registreerde als 10 km loper in de Sint Pietersbear Trail in Maastricht. Nu vraag ik me af hoe dat gekomen is, dat een topsprinter in zijn tienerjaren, de sintelbaan verwisselde voor de Limburgse mergelgroeven op hogere leeftijd. Zocht hij de wat ruwe en steile heuvels en de mooie meanderende beekjes, die het land grillig verdelen in bijna onmogelijke te bedwingen rotspartijen, gescheiden door smalle kloven?

Het waren mijn kinderen die hun enthousiasme voor 'trail running' op me overbrachten. Pa loop je met ons mee in Maastricht in week-38, op zondag 20 september 2015? Vragen als: "Wat is dat, kan ik dat en wie doen er nog meer mee?" volgden. Uiteindelijk werd de 'eigen' groep steeds groter; mijn kleinkinderen gingen ook mee en beloofde nog wat vrienden te lokken. Op 10 juni 2015 kon ik niet meer terug.

We liepen in week 36 twee keer een intensieve interval training. Sprinten is voor mij nog steeds een lust en dus wil ik graag mee met de snelle lopers in de groep. Die tweede keer moest ik de laatste serie afhaken, mijn linker achillespees 'haperde' en ..... een blessure wil ik nooit meer! Mijn trainer Huub Hendrickx  gebood me te stoppen met looptrainingen tot de wedstrijd op zondag 20 september 2015. Het enige dat ik daarna deed, was rusten en mijn peesje wrijven met 'Asian Origin Star Balm'.

Op weg naar Maastricht zondag 20-september-2015

Om 11.15 uur reed mijn schoonzoon zijn Chrysler ons erf op. De anderen op de achterbank, dus mocht ik de voorste zetel innemen. Wat een luxe; op de weg naar Maastricht bespraken we onze tactieken. Mijn dochter zou me 'hazen' en als het niet lukte met mijn pezen, dan zou mijn woord 'staken' genoeg zijn om haar van haar taak te ontheffen. Het belangrijkste doel zou de ontspanning, de schoonheid van de natuur, het omgaan met de 'trail elementen'(²) en het plezier onderweg blijven.
 

De tijd in een trail is voor sommigen altijd belangrijk, maar waarom eigenlijk? Een ander doel kan zijn: de onderweg of in een clinic opgedane looptechniek goed toe te passen.

Aankomst ENCI-terrein

Een renner voor de start

De organisatie was perfect, ons werd door Sint Pietersbearen een parkeerplek toegewezen waarna we naar de start/finish plek wandelden. Startnummers, met een chip in het nummer geplakt, werden op naam uitgereikt, waarna we ons konden voorbereiden.

We hadden nog vijf kwartier de tijd voor de start en konden een beetje eten en drinken, voor het inlopen. Gelukkig waren de weersomstandigheden bijzonder aangenaam deze dag.

Start 10 km Sint Pietersbear Trail

De start verliep als alle andere starts, wandelend naar de startlijn en 'GAAN'. Het eerste stuk was weinig geaccidenteerd: kuilen, wat graspollen en wat grint, maar de weg liep wel licht omhoog. Dat laatste en de aanmaak van adrenaline tijdens de start, zorgden bij mij na 100m al een hartslag van 150 bpm die daarna snel naar de 190 bpm steeg en circa 3 km zo hoog bleef. 

Het eerste element in het parcours waar ik rust kreeg, was bij een bruggetje waar ons groepje van 10 lopers één voor één over moest steken. Mijn hartslag daalde naar een voor mij aangename waarde van 150 bpm. Daarna hoefde ik niet meer op mijn klokje te kijken.

De wedstrijd tegen de 'elementen'

De wedstrijd tegen de moeilijkste elementen was bij het bruggetje begonnen. Elke keer dat het lopen stokte, riep ik om de achterblijvers te helpen, van balorigheid, heel hard 'file'. Het waren kloven in het landschap, sommige glibberig zonder houvast, waar je elkaar moest helpen om vooruit te komen. Soms kon je niet anders dan op handen en voeten de weg omhoog gaan op plaatsen waar de hellingsgraad meer dan 75% bedroeg.

Een renner bergafwaarts

Een moeilijk element, waarmee ik nog te weinig ervaring heb, zijn hellingen met een hellingsgraad van meer dan 25% omhoog of omlaag. De paadjes omlaag zijn daarbij het moeilijkst. Op een steil pad omlaag staat je voet immers onder een grotere hoek met je onderbenen. Je kunt dat verminderen door met je voeten bijna dwars op de helling, te klimmen en te dalen (zoals de baanschaatser bochten neemt). Dit betekent voor de chirunner een gemakkelijke heuvel met een hellingsgraad van 15% oprennen met aandacht op een harder werkend bovenlichaam:

• je postuur iets verder naar voren hellen;
• niet met je middenvoet voor je heupen landen en niet op je tenen lopen;
• je armen harder laten werken, geef 'uppercuts' naar je kin toe;
• je paslengte kleiner maken, waardoor je snelheid vermindert (pas-ritme op 180SPM houden).

Een heuvel afrennen met aandacht op een harder werkend onderlichaam:

• je postuur minder ver naar voren hellen (rechtop tot haaks op de weg), schouders niet naar achteren trekken, je bekken meer laten roteren,
• niet met je middenvoet voor je heupen landen, wijs met je tenen omlaag om een hiellanding te voorkomen!
• Je armen werken minder hard, blijf wel de bekkenrotatie ondersteunen
• je paslengte (voorzichtig een ietsje) langer maken, waardoor je snelheid vermeerderd (pas-ritme op 180SPM houden).

Finish in zicht

Na 7 km liepen we de heuvel af, die we na de start op renden. De finish was dus in zicht en dat verwarde me. Waar waren de 3 km verstopt, die we nog tegoed hadden? Mijn benen zeiden: "Het is nu eigenlijk wel leuk geweest!"

De Mergelgroeve, transitie naar een natuurpark

ENCI Groeve

De finish kwam dichterbij en toen zag ik in de verte, in de mergelgroeve, heel ver weg, lopers op me (finish) afkomen. Voor ons lag nog een pad met 3 km mergelstenen; mijn schoenen met 4 mm 'zero-drop' zolen, kregen dus nog heel wat voor de kiezen. Met de twee dames aan mijn zijde, holden we het eerste 'valse plat' op; ons brein wist dat we de heuvel af te goed hielden.

De Finish

Na zoveel loopplezier kwam de 'kers op de taart' toch onverwacht snel op ons af. Toegejuicht door vele wandelaars, enthousiaste sporters en al gefinishte lopers, zweefden we via de laatste scherpe mergelstenen de finishlijn over, waar we tussen tafels vol lekkernijen uitwandelden. Een jonge man die me, begeleid door twee in oranje geklede dames hand in hand zag finishen, stapte op me af en vroeg: "Wat is je geheim?".

Nog wat verbouwereerd door mijn prestatie en zo gelukkig met mijn goede pezen, kaatste ik: "Mijn genen!"

Een renner na 9km

Op weg naar huis

Om vijf uur waren we allemaal klaar om te vertrekken. De jongens gingen nog wat napraten; wij gingen op weg naar huis met alle spannende ervaringen.
Mijn benen voelden goed en dat was het beste dat me kon overkomen!

Klik hier voor een filmpje van deze trail.

(¹)  Een gen is in de biologie een discrete eenheid van erfelijk materiaal, waarmee organismen erfelijke eigenschappen doorgeven aan hun nageslacht. Genen zijn onderdeel van chromosomen en bestaan uit stukken DNA. Alle genen samen bepalen het functioneren van de cellen waaruit het organisme is opgebouwd.

(²)Trailelementen te verdelen in:
• parcours opgenomen elementen
• buitengewone weersomstandigheden
• persoonlijke variabelen: lichamelijke en mentale conditie.