PUZZLE
Dat was de laatste week wel anders, wel spannend. De schema’s van vrouwlief en mij verschilden veel. Onze kleindochter was al anderhalve week ‘over tijd’ en dus gingen we vrijdag-10 naar het Westen, naar Amersfoort. Training? ’s Middags met haar huisje kijken bij Nijkerk; terug mocht ik lopen, twaalf kilometer langs de weg, twee keer verdwalen om kilometers te maken en dat ging goed, gold als een ‘FunRun’.
Onze achterkleinzoon werd dinsdag-14 geboren; Chanti werd moeder en dat werkte als een magneet op Oma Alfi. Vrijdag-17 reed de Alfa weer naar Vathorst, voorstadje van Amersfoort. Milan was een stevig kereltje, slapend en af en toe met zijn knuistjes boetserend. ’s Middags reden we terug naar het Oosten, naar ons Woodbrookers Landgoed in Barchem; ik kon nog net voor het eten de Kale Berg oprennen. Zaterdag-18 een volle agenda: eerst de lange duurloop van Vrijdag inhalen en dan op naar de zes Australian Shepherd puppy’s bij Calle in Lochem en daarna naar Caroline in Zutphen praten over ‘De twee bomen in de tuin van Eden’.
Mijn lange duurloop werd een martelgang. Het regende en woei hard. De wegen gaven geen enkele beschutting en de avond ervoor had ik veel te veel gegeten. Mijn VivoBarefoot schoenen hadden al 500 km aan mijn voeten gehangen. Die voeten in de koude met sokken aan, nu, het was niet koud, zoals altijd bloot. Die voeten werden gemarteld, maar waarom? Terug, in onze ‘Boskamer’ aangekomen, ontdekte ik rode dikke tenen; later zag ik het begin van blaren en die had ik nog nooit gehad. Hoe moest dat met de Venloop?
‘De twee bomen in de tuin van Eden’ brachten mij mooie verwonderingen. In mijn Shell wereldje werkte ik met scenario’s en strategieën; met rationele probleemanalyses en met hypothesen die op grond van ervaring opborrelden en in de moeilijkste problemen zicht gaven op waarschijnlijke oorzaken. Die twee bomen gaven me een andere mogelijkheid om ook atechnische situaties uit te pluizen om de weg voorruit uit te stippelen. De ‘Punt-Cirkel’ gedachte werd me een beetje duidelijk; de sagittale dimensie van je hersenen toepassen in het denken; mijn vier Archetypen kon ik eindelijk gebruiken!
En vandaag woensdag, kreeg ik een andere cirkel rond, ik liep een rondje Sjteil (10km) op mijn wedstrijdtempo van iets meer dan 7 minuten per kilometer voor de halve marathon. Mijn benen jubelen na dat rondje, heb jij dat gevoel ook wel eens?
Vrijdag mogen ze weer lopen, op het schema staan 8 km op mijn voorgenomen start tempo met elke kilometer andere aandachtspunten voor de ChiRunning techniek. Voor mij zijn dat de aandachtspunten gerelateerd aan de elementen aarde en water. In de eerste plaats mijn houding: de ‘C-Vorm’, de armen een denkbeeldige skippybal vasthoudend, een ballonnetje aan de kruin trekkend om de nekwervels in lijn te brengen met de rest van de wervels waaronder ook de staartbeen wervels horen en tenslotte het hellen van die houding om het lijf in beweging te krijgen. Als de houding goed is dan volgt de rest bijna automatisch: armen en benen ‘slingeren’ netjes om het bekken en de dan-tien te laten draaien in complementaire bewegingen. Je 'swingt' dan over het asfalt, moeiteloos en blessure vrij.
Hoe dat er uit ziet op mijn metertjes? Hieronder een plaatje voor de liefhebbers onder de lopers.
Dit plaatje is net leesbaar, de Milestone Pod is nog in ontwikkeling en een foto van het iPad scherm is de enige mogelijkheid om iets vast te leggen. Wat je van boven naar beneden ziet is het volgende:
- Foot Strike: percentage van de tijd dat mijn voeten de grond raken op hiel, middenvoet of voorvoet. Hier veroordeelt de Milestone Pod mij tot voor-voetlander (97%) waar ChiRunner mij indeelt als mid-voetlander. Dit is een kwestie van definiëren; de bal van mijn voet is niet direct mijn voorvoet. Ik ben gelukkig met dit plaatje en dat zie je bij de Rate of Impact.
- Cadence: de stappen per minuut die ik een uur lang maakte is hier gemiddeld 177. Mijn metronoom tikt op 180, ik wandelde enkele meters en dat haalde het gemiddelde naar beneden.
- Ground Contact: Dit is de gemiddelde tijd dat mijn voet bij elke stap de grond raakt; het zijn 302 milliseconden. Hier werk ik aan, heb het al met 15% verminderd. Oost-Afrikanen halen tijden van 200 milliseconden op hun snelle marathons.
- Rate of Impact: Dit is in procenten het effect van de kracht die elke stap op je benen uitoefent. Een hoge impact kan leiden tot blessures. Die kans is bij mij door ChiRunning tot (bijna) nul gereduceerd.
- Stride length: dit is de lengte van elke stap die je maakt. Als je dus met een cadense van 180 spm loopt, is je snelheid eenvoudig te berekenen. Anders gezegd: als je stappen van 2m maakt met een cadense van 180 spm, loop je 21.6 km/u.
- Leg Swing: Dit is een leuke; ik herinner me drie uitspraken van Danny Dreyer (de grondlegger van ChiRunning): “Keep your knees low and lift your heels high”, “Don’t run your feet into the ground” en “Stay light on your feet”. Dit lukt mij allemaal als mijn been naar achteren en omhoog zwaait, net als de oefening ‘hakken-billen’.Dit grafiekje zegt mij dat mijn onderbeen minstens horizontaal komt. Hoger kan ik ook maar dan moet ik mijn snelheid verdubbelen en of dat nog lukt ……
- Runficiency: De milestone Pod gebruikt een aantal meetwaarden om je Runficieny uit te rekenen; mijn beste waarde is 81%, theoretisch heb ik nog 19% te gaan om de perfecte loper te worden.
Mijn Garmin klokje geeft alles van mij prijs in de volgende URL van Garmin.
Veel plezier met het analyseren van de uitgelegde technieken en sterkte met de vraag of je ook zo ver moet gaan. Ik weet het, maar deze oude man kan alleen dankzij de techniek nog meelopen met de Venloop en daar is hij heel blij mee. Als je jong, sterk en gedreven bent, dan gaat het zonder techniek ook heel goed en snel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten